Web team
சுமைகளும் சுகங்களும் ! கவிஞர் இரா .இரவி !
பத்து மாதம் குழந்தையைச் சுமக்கிறாள் அன்னை
பத்தியமாக உணவருந்தி காக்கிறாள் சேயை !
சுமையை அவள் சுகமாகவே கருதுகின்றாள்
சுகப்பிரசவம் வேண்டுமென்று நாளும் நடக்கிறாள் !
தவவாழ்க்கை வாழ்கிறாள் என்றால் மிகையன்று
தவம் இருந்தே குழந்தையை ஈன்று எடுக்கிறாள் !
ஒவ்வொரு அடியையும் கவனமாக வைக்கின்றாள்
ஒவ்வொரு நொடியும் குழந்தையைக் காக்கின்றாள் !
கருவுற்ற தகவல் அறிந்ததும் மனம் மகிழ்கின்றாள்
கருவுற்ற நாள் முதலாய் கனவுகள் காண்கின்றாள் !
வயிற்றுக்குள் குழந்தை எட்டி உதைத்தபோதும்
வலியினைத் தாங்கி வாய் விட்டு சிரிக்கின்றாள் !
தாய்மொழியின் அருமை பெருமையை அவள்
தன்சேயுக்குக் கருவிலேயே கற்பித்து மகிழ்கின்றாள் !
தாயோடு சேர்ந்து சேயும் ரசிக்கும் இசை
தாயின் கருவிலிருந்தே கேட்கும் ஓசை !
பிரசவ வலி என்பது சொல்லில் அடங்காது
பிறப்பு மறுபிறப்பு எடுத்தே வருகின்றாள் !
தாய்மை அடைந்தமைக்காக மகிழ்ந்தபோதிலும்
தாயாகும் தருணம் உயிர் போய் உயிர் வரும் !
ஆண்கள் யாரும் உணர்ந்திருக்க வாய்ப்பில்லை
அன்புத் தாய்மார்கள் மட்டுமே உணர்ந்த உயிர்வலி !
முந்நூறு நாட்கள் அன்னை அவள் படும் பாடு
மண்ணில் மறக்கமுடியாத துன்பம் பெரும் பாடு !
சுமையையும் சுகமாகக் கருதுபவள் அன்னை
சுகத்தையும் சுமையாகக் கருதுவது குழந்தை !
